Kibre Düşen Yere Düşer, Fitne Adamı Yıkar Hayat yolculuğunda kimi insanlar, azıcık güçle, azıcık makamla kendini dev aynasında görmeye başlar. Henüz yolu yarılamamışken, zirvedeymiş gibi davranır. Etrafındaki birkaç alkışla, birkaç dalkavukla sarhoş olup, hakikati unutur. Oysa gerçek büyüklük, tevazu ile olur. Makam insanı büyütmez; insan, makamı büyütür. Kibir ise insanı büyütmez, sadece içini boşaltır. İçten içe çürütür. Kimi insanlar vardır, bir lafla kırılır. Çünkü dayanağı yoktur, duruşu yoktur. Fitneye, dedikoduya, çıkar oyunlarına bulaşmış olanlar, kalıcı olamaz. Çünkü karakter zemininde yükselmediler. Ayağını toprağa değil, iftiraya basanlar, ilk yağmurda kayar düşer. Dik durmak, yüksek perdeden konuşmakla değil; sağlam ahlakla, dürüstlükle, emekle olur. Güç sahibi olmakla değil, o gücü nasıl kullandığınla ölçülür insan. Unutulmamalı:   Makama gelince değil, makamdan inince anlaşılır insan.*   Dost, alkışlayanın çok olduğu gün değil, yalnız kaldığın anda belli olur. Ve karakter, kimin nereye kadar gideceğini belirler. Biraz yetkiyle değişenler, asla büyümemiştir.   Biraz övgüyle havalananlar, er ya da geç yere çakılır.   Gerçek lider, en sessiz alkışta da yolundan sapmaz.   Ve unutma:   Kibre düşen yere düşer, fitne adamı yıkar. Başka bir konuda bir başka yazı dizimde görüşmek dileğiyle Allah’a emanet olun