Kıymetli dost, Gönülden muhabbete, muhabbetten kaleme… Kalemden kelimelere düşen duygularımla gönül coğrafyanıza bir nefeslik misafir olmaya geldim. Yolculuk, birçok meşakkati bağrında taşır. Yol, insana sabır zırhını kuşandırır; insana yoldaş, kardaş olur. Yol, kazandırdığı tecrübelerle insanı olgunlaştırır. Elbette yol insanı yorar, fakat yolun meşakkatlerini feraha dönüştüren, dostun tebessümüdür. Hz. Peygamberimiz, "Kardeşine tebessüm etmen sadakadır." buyurmuştur. İşte bu vesileyle tebessümün yüzlerimizin güneşi, kalplerimizin aynası olması duasıyla, bize ayna tutan Hz. Peygamberimizin aile hayatına dair dokunuşlarını keyifle okumanızı diliyorum. Muhammedî Hakikatin Temeli: Ailede Merhamet ve Hikmet İnsanlık yaratılmadan önce onun nuru, onun ismi, onun sevgisi halk edilmişti. Henüz doğmadan önce, cennetin kapısında ismi “Lâ ilâhe illallah, Muhammedün Rasûlullah” yazısı ile Allah’ın isminin yanında yer almıştı. İslam’ın son Peygamberi, Medine’nin ve Medeniyetin  kurucusu, bir lider, insanlığa rehber, bir baba, bir eş ve aile reisi olan Hz. Muhammed Mustafa (s.a.v.), şüphesiz ki en yüce ahlak ve fazilet üzere yaratılmıştır. Tüm varlıkların yaratılma sebebi olan Muhammedî hakikat, varlık âleminin özü ve gayesidir. Kur’ân, bu hakikati şöyle ifade eder: “Seni ancak âlemlere rahmet olarak gönderdik.” (Enbiyâ, 107) Hz. Peygamber’in Aile Hayatına Bakışı Kur’ân-ı Kerîm, peygamberlerin evlenip çoluk çocuk sahibi olduklarını bildirir: “Biz senden evvel de resûller gönderdik, onlara da zevceler ve çocuklar verdik.” (Ra’d, 38) Bu ilahi çizgiye uygun olarak Resûlullah (s.a.v.) evlenmiş, huzurlu bir aile hayatı sürmüş ve hem bir eşin hem de bir babanın nasıl olması gerektiğini en güzel örnekliğiyle göstermiştir. Gecenin huzurlu sessizliğinde "Mescid-i Nebevî" den  evine yönelmişti. Evin içinde yumuşak bir hareketlilik vardı. Hz. Peygamber, sakin ve şefkat dolu bir ifadeyle ailesine yaklaşıyor, selamların en güzeli Allah’ın selamıyla onları selamlıyordu. Sonra ev ahalisinin tek tek hâlini, hatırını soruyor, tebessümüyle kalplerine ışık oluyordu. Hz Peygamber, bir aile reisi olarak, aile fertlerinin her biriyle doğrudan ilgilenmiş, onların dertleriyle hemhal olmuş ve sıkıntılarını gidermeye özen göstermiştir. Eşlerini en güzel sözlerle teselli etmiş, onları rahatlatan ifadeler kullanmış; çocuklarına ve torunlarına sevgi, şefkat ve merhametle yaklaşmış; ailesiyle olan bağında adalet ve hoşgörüyü esas almıştır. Allah’ın insanın yaratılışına yerleştirdiği temel yapı olan aile, ilk insan Hz. Âdem (a.s.) ile başlamış ve Hz. Muhammed’in (s.a.v.) hayatında en kâmil mertebeye ulaşmıştır. Resûlullah (s.a.v.), ümmetinin geleceğini ve toplum düzenini korumak adına evliliğin önemine vurgu yaparak şöyle buyurmuştur: “Nikâh benim sünnetimdendir. Kim benim sünnetimle amel etmezse benden değildir. Evleniniz! Zira ben, diğer ümmetlere karşı sizin çokluğunuzla iftihar edeceğim. Kimin imkânı varsa evlensin. İmkân bulamayan da oruca devam etsin, çünkü oruç onun için bir kalkandır.” (İbn-i Mâce, Nikâh, 1) İnsanlık yeniden özüne dönerek İslam’ın sunduğu hayat düsturu doğrultusunda, bize en güzel örnek olmuş Hz. Peygamberimizin tavsiyeleri ışığında aile kurmalı ve bu öğretileri hayat rehberi haline getirmelidir. Hz Peygamberin ışığında Sevgi, İstişare ve Adalet Üzerine Kurulu Bir Yuva Allah Resûlü’nün ailesi istişareye dayalıydı. Her bireyin fikrine değer verilirdi. Sorunlar, sabır ve ferasetle çözülür; akıl ve merhamet birlikte işlerdi. Bu yaklaşım, aile içinde hak ve sorumlulukların dengeli bir şekilde dağıtılmasına katkı sağlardı. Peygamberimiz, sevgisini göstermekte cömertti. Eşlerine, çocuklarına ve torunlarına sevgi sunmaktan çekinmezdi. Onları takdir eder, sevgi ve saygı gösterirdi.  Kızı Hz. Fâtıma geldiğinde ayağa kalkar, onu öper ve kendi yerine oturturdu. Akşamları aile fertlerini bir araya toplayarak sohbet ederdi. Bu sevgi iklimi, sadece eşi ve çocuklarını değil, ümmetini de sarmıştı. Peygamberimiz, aile bireylerini çok severdi. Örneğin o kendisi küçükken ölmüş olan annesini hiçbir zaman unutmamış ve sürekli mezarını ziyaret etmiştir. Peygamberimiz, amcalarını, özellikle de Ebu Talip'i çok severdi. Onu kıracak bir davranış yapmaz, ona devamlı yardımcı olmaya çalışırdı. İnsanlığa en güzel şekilde örnek bir hayat yaşayan Hz Peygamber Efendimiz, ailede huzur ve mutluğun anahtarını bize sunmuştur. Hayatın yükünü bizimle birlikte taşıyan en yakınlarımız, sevgimizi duymayı en çok hak edenlerdir. Güler yüzümüz, gönül alıcı bir çift sözümüz, ailede sevgiyi çoğaltır. Bu yüzden Peygamberimiz, “Büyüklerimize saygı, küçüklerimize sevgi ve şefkat göstermeyen bizden değildir.” Buyurmaktadır. Kıymetli Dost, her yolculuk bize hayatın yaşanmışlıklarından ayna tutmaktadır. Özümüze dönerek bu aynaya yansımalardan ibret ve ders almalıyız. Bu yolculuğumuzda hayata dair öğrendiklerimizle yeni öğreneceklerimizle devam ediyoruz. Bir sonraki ki yazımızda tekrar birlikte olmak ümidiyle Esen kalın